Mamalarka

Rok produkcji: 2020
Reżyser: Katarzyna Mazurkiewicz
Producent: Stowarzyszenie Form Różnych.
Czas trwania: 27 min.

Ciepły ale i pełen konfliktów dokumentalny obraz, w którym łączą się ze sobą dwa światy: macierzyństwa i sztuki.

Oto przed nami Basia. Z dwójką maluchów. Z nastoletnią córką. Z mężem. Z patelnią po jajecznicy. Z pędzlem i sztalugą. Zawsze „z”, rzadko sama. Zawieszona gdzieś pomiędzy, rozerwana w połowie nieskończonego zdania, szuka drogi do „własnego pokoju”. Miejsca, w którym świat artystki i matki nie tylko się ściera, ale i uzupełnia.  

Film jest dokumentem obserwacyjnym, w którym kamera nie ingeruje w życie swojej bohaterki. Spoglądamy na Basię w jej codziennym życiu, w dobrze znanym domowym świecie, który w sytuacji pandemii jest i bezpieczną przestrzenią i pułapką. Wychowanie dzieci nie tylko jako obowiązek ale szczera, pełna miłości relacja, często staje w sprzeczności z potrzebą samorealizacji. 

Bezpośrednią inspiracją do realizacji filmu był cykl artystyczny Barbary Porczyńskiej o tym samym co film tytule „Mamalarka”. 

Gniew, frustracja, niemoc, smutek – to często uczucia, którym matka nie daje ujścia. A nie pozwalając im wybrzmieć, sprawia, że zjadają ją od środka. Basia zamknęła ten niemy, matczyny krzyk w bardzo wymownej formie – bo w tej, która jest tak mocno kojarzona z domowym życiem kobiety. Z patelni po jajecznicy, z deski do krojenia, z blachy na ciasto spogląda na nas pełna sprzecznych uczuć twarz – matki i malarki.